Διοικητικού Εφετείου Θεσ/νίκης
Αριθ. απόφασης: 2904/2003
Πρόεδρος: Χ. Βασιλάκης, Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ.,
Εισηγήτρια: Ε. Τσαλατσάνη, Εφέτης Δ.Δ.
Δικηγόροι: Ι. Πίνας, Α. Μήτρου, Δικ. Αντιπρόσωπος Ν.Σ.Κ.

Μεταφορά αγαθών στο υποκατάστημα χωρίς συνοδευτικό στοιχείο. Πρόστιμο: Σε περίπτωση απλής μεταφοράς αγαθών από την έδρα επιχείρησης στο υποκατάστημά της, δεν υπάρχει απόκρυψη συναλλαγής και, επομένως, δεν επιβάλλεται το πρόστιμο της παρ. 2 του άρθρου 32 του Κ.Β.Σ., δηλαδή ισόποσο με την αξία των μεταφερομένων αγαθών. Στην περίπτωση αυτή εφαρμογή έχει η παρ. 1 του ως άνω άρθρου Κ.Β.Σ., με την οποία προβλέπεται πρόστιμο κυμαινόμενο, ανάλογα με την κατηγορία των τηρουμένων βιβλίων.

Απορρίπτεται έφεση του Δημοσίου

[...] 1. Επειδή, με την υπό κρίση έφεση του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο εκπροσωπείται από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Φλώρινας, επιδιώκεται, παραδεκτώς, η εξαφάνιση της υπ΄ αρ. 9/31.1.2000 απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Κοζάνης. Με την απόφαση αυτή έγινε δεκτή η από 15.5.1995 προσφυγή της ήδη εφεσίβλητης κατά της υπ΄ αρ. 31/26.4.1995 απόφασης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φλώρινας, με την οποία επιβλήθηκε σε βάρος της ανωτέρω πρόστιμο 2.931.500 δρχ. για παράβαση των διατάξεων του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων.

2. Επειδή, με τον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (Π.Δ. 186/1992) ορίζονται τα εξής: "Επί μεταφοράς αγαθών από τον επιτηδευματία για την άσκηση του επαγγέλματός του... με μεταφορικά μέσα ιδιωτικής χρήσης... συνοδευτικό στοιχείο μεταφοράς των αγαθών αυτών είναι το πρώτο αντίτυπο του στοιχείου διακίνησης που εκδίδεται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 11 του Κώδικα αυτού. Το στοιχείο αυτό συνοδεύει τα αγαθά σε όλη τη διαδρομή και παραδίδεται στον παραλήπτη τους..." (άρθρο 16 παρ. 1), "1. Όποιος παραβαίνει τις διατάξεις του Κώδικα αυτού τιμωρείται, για κάθε είδος παράβασης, με πρόστιμο... μέχρι διακόσιες χιλιάδες (200.000) δραχμές, αν πρόκειται για υπόχρεο τήρησης βιβλίων δεύτερης κατηγορίας ... 2... Θεωρείται απόκρυψη της συναλλαγής και επιβάλλεται πρόστιμο ίσο με τη συνολική της αξία και η περίπτωση διακίνησης αγορασθέντων ή πωληθέντων αγαθών, χωρίς το συνοδευτικό φορολογικό στοιχείο που προβλέπεται από τον Κώδικα αυτό..." (άρθρο 32).

3. Επειδή, στη συγκεκριμένη περίπτωση από τα στοιχεία της δικογραφίας, μεταξύ των οποίων και η από 14.4.1995 έκθεση ελέγχου, προκύπτουν τα εξής: Η ήδη εφεσίβλιτη διατηρεί στην Φλώρινα (...) επιχείριση με αντικείμενο "υποδήματα, δερμάτινα είδη, τσάντες" και στην `Αρτα (...) υποκατάστημα, τηρεί δε βιβλία Β΄ κατηγορίας του Κ.Β.Σ. Από έλεγχο που διενεργήθηκε στην περιοχή Καλπακίoυ Ιωαννίνων στις 13.4.1995 ημέρα Πέμπτη και ώρα 12.25΄, διαπιστώθηκε ότι ο Ν.Τ., οδηγός, μετέφερε με το υπ΄ αριθμ. ΝΜ 1635 φορτηγό ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της εφεσίβλητης 1490 ζεύγη υποδημάτων, συνολικής αξίας 2.931.500 δραχμών, χωρίς συνοδευτικό φορολογικό στοιχείο. Τα εμπορεύματα αυτά, σύμφωνα με γραπτή ενυπόγραφη δήλωση του οδηγού, μεταφέρονταν από τη Φλώρινα στο προαναφερόμενο υποκατάστημα της επιχείρησης στην `Αρτα. Κατόπιν αυτών, με την 31/26.4.95 απόφαση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φλώρινας επιβλήθηκε στην εφεσίβλητη πρόστιμο ισόποσο της αξίας των αγαθών, λόγω διακίνησής τους χωρίς συνοδευτικό φορολογικό στοιχείο. Η ήδη εφεσίβλητη με την από 15.5.95 προσφυγή της εστράφη κατά της απόφασης αυτής και ζήτησε την ακύρωσή της, υποστηρίζοντας ότι το πρωί (06.35΄) της 13.4.1995 είχε εκδοθεί για τη συγκεκριμένη μεταφορά το υπ΄ αριθμ. 8/13.4.1995 δελτίο αποστολής, το οποίο παρέμεινε στο κατάστημα της Φλώρινας και ότι αυτό δηλώθηκε στους ελεγκτές.

Το Πρωτόδικο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ότι ο παραπάνω ισχυρισμός αλυσιτελώς προβλήθηκε από την εκκαλούσα διότι η αποδοθείσα σ΄ αυτή παράβαση ήταν αυτή της διακίνησης αγαθών χωρίς συνοδευτικό φορολογικό στοιχείο, η οποία συντελείται με μόνη τη μη επίδειξη στον έλεγχο του οικείου αντιτύπου του δελτίου αποστολής (πρβλ ΣτΕ 3132/1994 ΔιΔικ 1995, σελ 1420) και συνεπώς με βάση τα προαναφερθέντα πραγματικά περιστατικά, στοιχειοθετείτο ότι η παράβαση του αποδόθηκε σε βάρος της. Ως προς το επιβληθέν όμως πρόστιμο, το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι εφόσον δεν επρόκειτο για μεταφορά χωρίς συνοδευτικό "αγορασθέντων ή πωληθέντων αγαθών", αλλά για απλή μεταφορά αγαθών από την έδρα της επιχείρησης στο υποκατάστημά της, γεγονός που δεν αμφισβητείται από τη φορολογική αρχή, δεν υπήρχε απόκρυψη συναλλαγής και επομένως, μη νομίμως επιβλήθηκε σε βάρος αυτής (εφεσίβλητη) πρόστιμο σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 32 του Κ.Β.Σ., δηλαδή ισόποσο με την αξία των αγαθών, ενώ εφαρμογή εν προκειμένω είχε η παρ. 1, με την οποία προβλέπεται κυμαινόμενο πρόστιμο.

Κατά συνέπεια, η απόφαση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ήταν νομικά πλημμελής και ως τέτοια έπρεπε να ακυρωθεί, καθόσον το Δικαστήριο δεν είχε τη δυνατότητα το πρώτον να επιβάλει πρόστιμο κατά την παράγραφο 1 του άρθρου 32 του Κ.Β.Σ., δεδομένου ότι ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. δεν είχε ασκήσει την εξουσία επιμέτρησης, που κατ΄ αρχάς ανήκει σ΄ αυτόν κι έτσι (το Πρωτόδικο Δικαστήριο) έκανε δεκτή την ως άνω προσφυγή. Η κρίση αυτή του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, ενόψει των προεκτεθεισών διατάξεων είναι ορθή και νόμιμη, ο δε περί του αντιθέτου, κατ΄ εκτίμηση του δικογράφου της εφέσεως, μοναδικός λόγος αυτής πρέπει ν΄ απορριφθεί στο σύνολό της η κρινόμενη έφεση του Ελληνικού Δημοσίου και να καταδικασθεί αυτό στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης υπέρ της εφεσιβλήτου, η οποία ανέρχεται σε 298 ευρώ.