Διοικητικού Εφετείου Αθηνών
Αριθ. απόφασης: 3286/2002
Πρόεδρος: Π. Τσακανίκας, Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ.,
Εισηγήτρια: Κ. Φιλοπούλου - Βασιλάκου, Εφέτης Δ.Δ.
Δικηγόροι: Αθ. Μασούλας, Μ. Γεωργιάδη (Ν.Σ.Κ.)

Φορολογία Εισοδήματος
(Ν. 2238/1994, άρθρο 31, παρ. 1 και Ν. 2130/1993).

Ι. Διαφημιστικές δαπάνες. Προϋποθέσεις έκπτωσης: Για την αναγνώριση ως εκπεστέας της διαφημιστικής δαπάνης, πρέπει να έχει αποδεδειγμένα καταβληθεί το δημοτικό ή κοινοτικό τέλος.

ΙΙ. Προωθητικές ενέργειες προϊόντων σε Σούπερ-Μάρκετ: Η τοποθέτηση προϊόντων εντός καταστημάτων και δη σε εμφανείς θέσεις δεν συνιστά διαφήμιση, διότι ο καθορισμός των περιπτώσεων που υπόκεινται σε τέλος οι διαφημίσεις έχει περιοριστικό χαρακτήρα, και συνεπώς δεν οφείλεται τέλος διαφήμισης.

[...] Επειδή, κατά την § 1 του άρθ. 31 του Ν. 2238/1994 "Φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων" (Α΄ 151), το οποίο εφαρμόζεται και στις ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες" σύμφωνα με την § 2 του άρθ. 105 του νόμου αυτού, για τον (λογιστικό) προσδιορισμό του καθαρού εισοδήματος επιχείρησης, αφαιρούνται από τα ακαθάριστα έσοδά της οι αναφερόμενες στη διάταξη αυτή δαπάνες, μεταξύ δε αυτών τα "γενικά έξοδα διαχείρισης" στα οποία περιλαμβάνονται καταρχήν και οι διαφημιστικές δαπάνες (περ. ιδ΄). Εξάλλου με το άρθ. 15 του Β.Δ. τnς 24.9.1958 "Περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί των προσόδων των δήμων και κοινοτήτων", όπως το άρθρο αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο (οικονομικό έτος 1994), μετά την αντικατάστασή του με το άρθ. 5 του Ν. 1900/17.9.1990 (Α΄ 25/17.9.1990) και την τροποποίησή του, ως προς το πρώτο εδάφιο της Κατηγορίας Δ΄ της § 1, με την § 5 του άρθ. 18 του Ν. 2130/22.4.1993 (Α΄ 62/23.4.1993) ορίζονταν τα εξής: "Τέλος διαφημίσεως. 1. Επιβάλλεται υπέρ των δήμων και κοινοτήτων τέλος για κάθε διαφήμιση που γίνεται με οποιοδήποτε τρόπο και μορφή σε χώρους που βρίσκονται μέσα στα διοικητικά τους όρια. Ο συντελεστής του τέλους καθορίζεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, κατά περιοχή και κατηγορία διαφήμισης ως εξής: Κατηγορία Α. Για διαφημίσεις που αναγράφονται ή αναρτώνται ή επικολλούνται: α. μέσα σε μόνιμα και σταθερά ή προσωρινά και κινητά πλαίσια, τα oπoία τοποθετούνται σε πλατείες, οδούς, πεζοδρόμια, δημόσιους και κοινόχρηστους γενικά χώρους, που καθορίζονται με απόφαση του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, β. στις περιφράξεις ακάλυπτων χώρων και ανεγειρόμενων ή εγκαταλειμμένων οικοδομών με συναίνεση του ιδιοκτήτη ή νομέα ή του διαχειριστή αυτών, γ. σε χώρους σιδηροδρομικών, λιμενικών και αεροπορικών σταθμών καθώς και σε χώρους σταδίων και γηπέδων, που καθορίζονται από τη διοίκηση των αντίστοιχων φορέων, δ. μέσα σε καταστήματα, κινηματογράφους, θέατρα και άλλους δημόσιους χώρους, και ε. σε περίπτερα, στέγαστρα αφετηριών και στάσεων αναμονής επιβατών λεωφορείων αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών, από δραχμές πενήντα (50) μέχρι εκατόν είκοσι πέντε (125) εβδομαδιαίως το τετραγωνικό μέτρο. Κατηγορία Β, Α.α. για διαφημίσεις φωτεινές σε στέγες ή δώματα καθώς και για διαφημίσεις πoυ γίνονται με ηλεκτρικές εφημερίδες, από δραχμές πέντε χιλιάδες (5.000) μέχρι είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο. β. για φωτεινές σε οποιουσδήποτε άλλους χώρους, από δραχμές δύο χιλιάδες (2.000) μέχρι δέκα χιλιάδες (10.000) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο. γ. για μη φωτεινές ή φωτιζόμενες σε στέγες ή δώματα, από δραχμές επτακόσιες (700) μέχρι επτά χιλιάδες (7.000) ετησίως το τετραγωνικό μέτρο. Β. Τα ανωτέρω τέλη δεν επιβάλλονται εκ νέου όταν μεταβάλλεται, εντός του έτους, το διαφημιστικό μήνυμα. Κατηγορία Γ. Για διαφημίσεις που γίνονται μέσα στα οχήματα σιδηροδρόμων, τροχιοδρόμων, ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων και κάθε τύπου οχήματα δημόσιας χρήσης ή στην εξωτερική επιφάνεια αυτών, διαστάσεων μέχρι 30 επί 50 εκατοστόμετρα, από δραχμές εκατόν σαράντα (140) μέχρι επτακόσιες (700) μηνιαίως, ανεξάρτητα από τις ημέρες χρησιμοποίησης. Για διαφημίσεις τnς κατηγορίας αυτής μεγαλύτερων διαστάσεων καταβάλλεται ανάλογο πολλαπλάσιο τέλος. Κατηγορία Δ. Για διαφημίσεις που γίνονται με ημερολόγια, δώρα, έντυπα κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται από αέρος με οποιονδήποτε τρόπο, το τέλος ορίζεται σε ποσοστό 6% επί τnς δαπάνης τnς διαφήμισης. Ως δαπάνη διαφήμισης για την κατηγορία αυτή λογίζεται το ποσό που καταβάλλεται από τον διαφημιζόμενο για τη διενέργεια τnς διαφήμισης, στο οποίο περιλαμβάνεται και οποιαδήποτε άλλης φύσεως δαπάνη που έγινε χάριν τnς διαφήμισης. 2. Εξαιρούνται του τέλους τnς § 1 του άρθρου αυτού διαφημίσεις που γίνονται στις εφnμερίδες, στα περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. 3. ...4. ...". (Μεταγενεστέρως, με το άρθ. 25 του Ν. 2753/1999 (Α΄ 249/17.11.1999], ορίσθηκαν τα εξής: "1. Το πρώτο εδάφιο τnς § 1 κατηγορία Δ΄ του άρθ. 15 του από 24.9/20.10.48 β.δ., όπως αντικαταστάθηκε από τους Ν. 1900/1990 και 2130/1993 τροποποιείται ως εξής: "Το τέλος διαφήμισης τnς § 5 του άρθ. 18 του Ν. 2130/1993 καθορίζεται σε 2% επί τnς δαπάνης διαφήμισης". 2. Στο τέλος τnς § 1 Κατηγορία Δ΄ του άρθ. 5 του Ν. 1900/1990 προστίθενται τρία νέα εδάφια ως εξής: "Ειδικά n προβολή προϊόντων σε χώρους καταστημάτων που γίνεται είτε με την τοποθέτησή τους σε εμφανή σημεία εντός του καταστήματος είτε με έντυπα, δώρα, επιγραφές κάθε είδους, είτε με άλλο παρόμοιο τρόπο θεωρείται διαφήμιση και υπόκειται σε τέλος διαφήμισης. Το τέλος υπολογίζεται με συντελεστή δύο τοις εκατό (2%) επί τnς διαφημιστικής δαπάνης που καταβάλλεται για τις πράξεις αυτές. Το τέλος αυτής τnς παραγράφου βαρύνει το διαφημιζόμενο και εισπράττεται από τον παρέχοντα την υπηρεσία τnς διαφήμισης κατά το χρόνο έκδοσης του σχετικού φορολογικού στοιχείου, ο οποίος και τον αποδίδει στον δικαιούχο δήμο ή κοινότητα". 3. Η απόδοση του τέλους γίνεται με την υποβολή δήλωσης από τον υπόχρεο ή το νόμιμο εκπρόσωπό του, στον οικείο δήμο ή κοινότητα, στη χωρική αρμοδιότητα του οποίου είναι εγκατεστημένο το κατάστημα, ή στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. εφόσον ο δικαιούχος δήμος ή Κοινότητα δεν διαθέτει ταμειακή υπηρεσία. Η δήλωση υπoβάλλεται το αργότερο την τελευταία εργάσιμη ημέρα του τρίτου μήνα μετά την έκδοση του σχετικού φορολογικού στοιχείου. Με κοινές αποφάσεις των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Οικονομικών μπορεί να ορίζεται και διαφορετικός τρόπος απόδοσης του τέλους καθώς και κάθε αναγκαία προς τούτο λεπτομέρεια. Σε περίπτωση μη υποβολής της δήλωσης ή εκπρόθεσμης υποβολής αυτής επιβάλλονται οι προβλεπόμενες από τις διατάξεις των άρθ. 3 και 4 του Ν. 2523/1997 (ΦΕΚ Α΄ 179) κυρώσεις. 4. ....". Τελικώς, με την παρ. 6 του άρθ. 9 του Ν. 2880/2001 (Α΄ 9/30.1.2001), που δημοσιεύθηκε μετά τη συζήτηση της κρινόμενης αιτήσεως, ορίσθηκαν τα εξής: "α. Η κατηγορία Δ΄ της παρ. 1 του άρθ. 15 του από 24.9/20.10.1958 βασιλικού διατάγματος "περί κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον νόμου των ισχουσών διατάξεων περί των προσόδων των Δήμων και Κοινοτήτων" (ΦΕΚ 171 Α΄), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής: "Κατηγορία Δ΄, α. Για διαφημίσεις που γίνονται με ημερολόγια, δώρα, έντυπα, κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις σε αυτοκόλλητα ή είδη με διαφημιστικές παραστάσεις ή λέξεις ή με άλλο παρόμοιο τρόπο, καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται από τον αέρα με οποιονδήποτε τρόπο, το τέλος ορίζεται σε ποσοστό 2% επί της δαπάνης διαφήμισης. Τα ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια, που διαμένονται μαζί με τις εφημερίδες και τα περιοδικά, υπόκεινται στο ανωτέρω τέλος διαφήμισης. β. Η προβολή προϊόντων σε χώρους καταστημάτων, που γίνεται είτε με την τοποθέτησή τους σε ειδικά σημεία εντός του καταστήματος είτε με έντυπα, δώρα, επιγραφές κάθε είδους είτε με άλλο παρόμοιο τρόπο, θεωρείται διαφήμιση και υπόκειται σε τέλος διαφήμισης, βάσει των εκδιδομένων από τα καταστήματα τιμολογίων παροχής υπηρεσιών. Το τέλος υπολογίζεται με συντελεστή 2% επί της διαφημιστικής δαπάνης που καταβάλλεται για τις πράξεις αυτές. Προβολή προϊόντων που εντάσσεται στην παραπάνω έννοια της διαφήμισης συνιστούν οι εξής ενέργειες: - η ενοικίαση χώρων σε ειδικά ράφια, - η τοποθέτηση προϊόντων σε ειδικές προθήκες ή περίπτερα, - η διανομή δοκιμαστικών προϊόντων, - εκδηλώσεις - εκπλήξεις ("Happenings") στους χώρους του καταστήματος, γ. Η απόδοση του τέλους, για όλες τις ενέργειες της κατηγορίας αυτής, γίνεται πάντοτε από τον διαφημιζόμενο, μέχρι τη λήξη προθεσμίας υποβολής της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος. Η καταβολή πραγματοποιείται σε οποιοδήποτε γραφείο του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων λειτουργεί σε Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (Δ.Ο.Υ.) και αποδεικνύεται με την παροχή ανάλογου παραστατικού στοιχείου (διπλότυπου). Το σύνολο των ποσών που εισπράττονται αποτελεί πόρο ειδικού λογαριασμού, που τηρείται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και αποδίδεται στους δήμους και κοινότητες. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε., καθορίζονται η διαδικασία, ο χρόνος, ο τρόπος, τα κριτήρια και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια, για την απόδοση των τελών στους Ο.Τ.Α. α΄ βαθμίδας, δ. Ως δαπάνη διαφήμισης για τις διαφημίσεις της παρούσας κατηγορίας είναι το ποσό που καταβάλλεται από τον διαφημιζόμενο για τη διενέργεια της διαφήμισης, με βάση το φορολογικό στοιχείο που πρέπει να εκδίδεται για κάθε περίπτωση. Σε περίπτωση εκπρόθεσμης απόδοσης των οφειλόμενων τελών οι σχετικές δαπάνες διαφήμισης δεν αναγνωρίζονται ως εκπεστέες από τα ακαθάριστα έσοδα, κατά τις φορολογικές διατάξεις", β. ....., γ. Οι διατάξεις των προηγούμενων εδαφίων ισχύουν από 1ης Ιανουαρίου 2001. δ. Το οφειλόμενο τέλος για διαφημίσεις της κατηγορίας Δ΄ της παρ. 1 του άρθ. 15 του Β.Δ/τος 24.9/20.10.1958 (ΦΕΚ 171 Α΄), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, ανερχόμενο σε ποσοστό 6% για το χρονικό διάστημα από 23.4.1993 μέχρι 17.11.1999 και σε ποσοστό 2% για το χρονικό διάστημα από 18.11.1999 μέχρι 31.12.2000 καταβάλλεται στους δικαιούχους δήμους και κοινότητες, με σχετική δήλωση του αντίστοιχου, κατά τις οικείες προβλέψεις, υπόχρεου, μέχρι τις 31.12.2001 χωρίς την επιβολή οποιασδήποτε προσαύξησης ή τυχόν άλλης κύρωσης, περιλαμβανομένων και των περιπτώσεων για τις οποίες εκκρεμούν σχετικές προσφυγές στα δικαστήρια". Περαιτέρω, με την παρ. 5 του άρθ. 16 του Β.Δ. της 24.9.1958, όπως το άρθρο αυτό αντικατεστάθη από το άρθ. 9 του Ν. 1144/10.4.1981 (Α΄ 96/14.4.1981), ορίζεται ότι: "Η δαπάνη διαφημίσεως δεν αναγνωρίζεται ως δαπάνη της διαφημιζόμενης επιχειρήσεως, προκειμένου προσδιορισμού των κερδών αυτής, των υπαγομένων εις φορολογίαν εισοδήματος, εάν δεν αποδεικνύεται η καταβολή του αναλογούντος τέλους διά τριπλοτύπου εισπράξεως του οικείου δήμου ή κοινότητος". Τέλος, με το άρθρο 18 του αυτού Β.Δ. ορίζεται ότι: "Των τελών διαφημίσεως απαλλάσσεται πάσα εν γένει επιγραφή ή διαφήμισις αναγεγραμμένη ή προσηρτημένη ή ανηρτημένη επί των στεγών, τοίχων, παραθύρων, προθηκών, θυρών καταστήματος, γραφείου ή οίκου και αφορώσα εις τας εργασίας αυτού".

4. Επειδή, όπως συνάγεται από τη λεπτομερή περιγραφή των υποκειμένων σε δημοτικό τέλος τρόπων διαφήμισης, την κατάταξή τους στις τέσσερις ως άνω κατηγορίες και την πρόβλεψη ιδιαιτέρου, κατά περίπτωση, ποσού και τρόπου υπολογισμού της σχετικής οφειλής, που γίνεται στο μνημονευμένο άρθ. 15 του Β.Δ. της 24.9/20.10.1958 ο καθορισμός των περιπτώσεων αυτών, παρά τη γενικότητα της διατύπωσης, του πρώτου εδαφίου του εν λόγω άρθρου, έχει περιοριστικό χαρακτήρα και έτσι δεν υπόκεινται σε τέλος οι διαφημίσεις εκείνες που από τον τρόπο διενέργειάς των, δεν μπορεί να υπαχθούν σε κάποια από τις ως άνω κατηγορίες (Σ.τ.Ε. 4221/1999, 4443/2001).

Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από την επανεκτίμηση των στοιχείων της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Η εκκαλούσα ανώνυμη εταιρεία, η οποία εδρεύει στο Ν. Ηράκλειο Αττικής (οδός Μ. Αντύπα αρ. 92) και έχει ως αντικείμενο εργασιών τη βιομηχανική παραγωγή και εμπορία απορρυπαντικών και λευκαντικών που διατίθενται στην αγορά με τα σήματα SK..., RA..., KL.... κλπ., καλλυντικών και προϊόντων προσωπικής φροντίδας (οδοντόκρεμες, σαμπουάν, σαπούνια κλπ.) που διατίθενται στην αγορά με τα σήματα AI..., EL..., SUN..., RE... κλπ., παγωτών (AL...), καθώς και την εμπορία κατεψυγμένων προϊόντων (IG...) δήλωσε για το οικονομικό έτος 1996, ποσό φορολογητέου εισοδήματος 5.539.043.047 δραχμών. Από τον έλεγχο που ακολούθησε στα βιβλία και στοιχεία της επιχείρησης της εκκαλούσας, δε διαπιστώθηκαν ανεπάρκειες ή ανακρίβειες που να καθιστούν ανέφικτο το λογιστικό προσδιορισμό των οικονομικών αποτελεσμάτων αυτής, δεν αναγνωρίστηκαν, όμως, για έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδά της και προστέθηκαν στα δηλούμενα καθαρά κέρδη της χρήσης, λογιστικές διαφορές συνολικού ύψους 616.765.884 δρχ. Στη συνέχεια, με το υπ΄ αριθ. 19/19.10.1998 φύλλο ελέγχου το εισόδημά της προσδιορίστηκε λογιστικώς, μετά από προσθήκη στα καθαρά κέρδη που προέκυπταν από τα βιβλία της του προαναφερόμενου ποσού λογιστικών διαφορών. Με την από 21.10.1998 πράξη μερικού συμβιβασμού, που καταρτίσθηκε μεταξύ της εκκαλούσας και της φορολογικής αρχής, η πρώτη αποδέχθηκε την προσθήκη στα καθαρά κέρδη της, ως λογιστικών διαφορών, ορισμένων από τα κονδύλια αυτά, συνολικού ποσού 433.821.711 δρχ., ενώ δεν επιτεύχθηκε εξώδικη επίλυση της διαφοράς ως προς το υπόλοιπο κονδύλιο ποσού 282.944.173 δρχ. το οποίο η φορολογική αρχή πρόσθεσε στα καθαρά της κέρδη, μη αναγνωρίζοντας ως εκπεστέο, με την αιτιολογία ότι αφορούσε δαπάνες διαφήμισης για τις οποίες δεν καταβλήθηκε το οφειλόμενο διαφημιστικό τέλος 6% υπέρ δήμων και κοινοτήτων, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθ. 31 παρ. 1 περ. δι΄ του Ν. 2238/1994. Ειδικότερα, η λογιστική αυτή διαφορά, για την οποία δεν επιτεύχθηκε εξώδικη λύση της διαφοράς περιέχεται στο λογαριασμό με κωδικό αριθμό 64.01.90.66 και με το γενικό τίτλο "διαφημιστικές προβολές προϊόντων". Στο λογαριασμό αυτό, εκτός των άλλων καταχωρήθηκαν δαπάνες της εκκαλούσας για προωθητικές ενέργειες των προϊόντων της σε "Super Markets". Οι ενέργειες αυτές συνίσταντο στην, ύστερα από συμφωνία της εκκαλούσας με τους επιχειρηματίες των Super Markets, παραχώρηση χώρου στα ράφια του καταστήματος ή κατάληψη ιδιαίτερου χώρου, όπου τοποθετούνταν τα προωθούμενα προϊόντα ή σχηματιζόταν πυραμίδα από φιάλες ή κιβώτια. Η αξία των τιμολογίων παροχής υπηρεσιών που εκδόθηκαν για τις ενέργειες αυτές κατά την ένδικη χρήση, ανέρχεται στο ποσό των 282.944.173 δρχ. και αναφέρεται στην κατάσταση Νο 10, η οποία επισυνάπτεται στην έκθεση έλεγχου. Στην κατάσταση αυτή αναφέρονται αναλυτικά ο αριθμός και η ημερομηνία εγγραφής, ο αριθμός και η ημερομηνία του παραστατικού που εκδόθηκε, η περιγραφή του τιμολογίου, το ποσό και η επωνυμία της επιχείρησης που εξέδωσε το τιμολόγιο. Εν όψει όλων των παραπάνω η φορολογική αρχή κατέληξε στην κρίση, ότι η τοποθέτηση των προϊόντων της εφεσίβλητης σε ιδιαίτερους χώρους και ράφια και μάλιστα σε περίοπτη θέση των Super Markets, γινόταν έναντι αμοιβής, προκειμένου αυτά να διακρίνονται από τα υπόλοιπα όμοιά τους και έτσι να προσελκύονται περισσότεροι πελάτες - αγοραστές, ότι η ενέργεια αυτή αποτελεί διαφήμιση για την εκκαλούσα και ότι για τη δαπάνη αυτή έπρεπε να έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο δημοτικό τέλος που αναλογεί υπέρ δήμων και κοινοτήτων. Την κρίση δε αυτή της φορολογικής αρχής επεκύρωσε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την ήδη προσβαλλόμενη απόφασή του.

Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και εν όψει των όσων έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά σε προηγούμενη σκέψη, σύμφωνα με τα οποία η γενόμενη στην παρ. 1 του άρθ. 15 του Β.Δ. της 24.9.20/10/1958 απαρίθμηση των υποκειμένων στο τέλος της παραγράφου αυτής μορφών διαφήμισης είναι περιοριστική, η δε κατά τον προεκτεθέντα τρόπο προβολή των προϊόντων της εκκαλούσας στα καταστήματα Super Market δεν υπάγεται σε καμιά από τις μορφές διαφήμισης που απαριθμούνται περιοριστικά στην προαναφερόμενη διάταξη, όπως αυτή ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, το Δικαστήριο κρίνει ότι μη νόμιμα η Φορολογική Αρχή δεν αναγνώρισε προς έκπτωση το ένδικο κονδύλιο των 282.944.173 δρχ., προσθέτοντας αυτό ως λογιστική διαφορά στα καθαρά κέρδη της εκκαλούσας κατά την υπόλοιπη χρήση, με την εσφαλμένη αιτιολογία ότι αφορούσε διαφημιστική δαπάνη, για την οποία δεν είχε καταβληθεί το διαφημιστικό τέλος της επίμαχης διάταξης, κατά το βάσιμο σχετικό λόγο της έφεσης, έσφαλε λοιπόν η εκκαλούμενη απόφαση που έκρινε αντίθετα, γι΄ αυτό και πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση και να εξαφανισθεί αυτή, ενώ περαιτέρω το Δικαστήριο τούτο δικάζοντας την προσφυγή, δέχεται αυτή και ακυρώνει το ένδικο φύλλο ελέγχου όπως αυτό μεταρρυθμίστηκε με την πράξη μερικού συμβιβασμού, μόνο κατά το μέρος που με αυτό προστέθηκε ως λογιστική διαφορά στο εισόδημα της εκκαλούσας το ένδικο κονδύλιο των 282.944.173 δρχ. Τέλος, το Δικαστήριο εκτιμώντας τις περιστάσεις απαλλάσσει το Ελληνικό Δημόσιο από τα δικαστικά έξοδα (άρθ. 275 παρ. 1 ΚΔΔ).