Αριθ. απόφασης 3121/2000 (Τμήμα Β΄)

Ι. Δικονομία. Έννοια φορολογικών διαφορών: Ως φορολογικές διαφορές που υπάγονται στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων, νοούνται οι αναφυόμενες από πράξεις με τις οποίες καταλογίζονται φόροι, δασμοί, τέλη και συναφή δικαιώματα του Δημοσίου ή επιβάλλονται κάθε είδους κυρώσεις για παράβαση διατάξεων της φορολογικής νομοθεσίας ή από πράξεις των οποίων το αντικείμενο συνάπτεται από φορολογική υποχρέωση, δηλαδή, από εκτελεστές διοικητικές πράξεις που προβλέπονται, ειδικώς, από διάταξη φορολογικού νόμου και έχουν ως αποτέλεσμα την ....... εννόμων συνεπειών για το φορολογούμενο.

ΙΙ. Η γνωστοποίηση της άποψης της φορολογικής αρχής δεν αποτελεί εκτελεστή πράξη: Δεν δημιουργείται φορολογική διαφορά από μη εκτελεστή διοικητική πράξη, όπως είναι η πράξη με την οποία η φορολογική αρχή, ύστερα από αίτηση ενδιαφερομένου, που δεν έχει υποβληθεί σύμφωνα με ειδική διαδικασία του νόμου, γνωστοποιεί τις απόψεις της για την έννοια και την έκταση εφαρμογής φορολογικής διάταξης, τούτο δε, διότι δεν υπάγεται στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων η επίλυση αμφισβητήσεων που γεννώνται από διαφωνία του ενδιαφερομένου προς τις απόψεις της φορολογικής αρχής, οι οποίες διατυπώνονται σε πληροφοριακού χαρακτήρα πράξη (Βλ. ΣτΕ 576/1995, 2095/1997).

ΙΙΙ. Πράξη της φορολογικής αρχής που δεν συνάπτεται με συγκεκριμένη φορολογική υποχρέωση δεν είναι εκτελεστή: Η πράξη της φορολογικής αρχής που εκδόθηκε σε απάντηση στο αίτημα ενδιαφερομένου να θεωρηθεί ως πρόσωπο το οποίο δεν ασκεί οικονομική δραστηριότητα κατά τρόπο ανεξάρτητο και, ως εκ τούτου, μη υποκείμενο στο φόρο προστιθέμενης αξίας (περίπτωση εκτάκτου υπαλλήλου - μεταφραστή του υπουργείου Εξωτερικών που ζήτησε με αίτησή του να αναγνωρισθεί ότι δεν είχε υποχρέωση να εισπράττει και να καταβάλει Φ.Π.Α., διότι ασκούσε οικονομική δραστηριότητα, η οποία δημιουργεί δεσμούς εξάρτησης μεταξύ αυτού και του υπουργείου Εξωτερικών - εργοδότη), δηλαδή, επί ζητήματος για το οποίο ο Ν. 1642/1986 δεν προβλέπει αρμοδιότητα της φορολογικής αρχής να αποφαίνεται, κατ΄ ιδιαίτερη διαδικασία, δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα.

IV . Προσφυγή κατά πράξης μη εκτελεστής είναι απαράδεκτη: Προσφυγή κατά πράξης όπως η προαναφερθείσα, με την οποία δεν άγεται ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων φορολογική διαφορά, αλλά διαφωνία προς τις απόψεις της φορολογικής αρχής, είναι απαράδεκτη.

(Δεκτή αίτηση αναίρεσης Δ.Ο.Υ. κατά της 638/1993 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών).