Α.Π. 1557/2012 (Τμ.Α2΄ Πολ.)
Προεδρεύων: ΑΘ. ΚΟΥΤΡΟΜΑΝΟΣ, Αντιπρόεδρος
Εισηγήτρια: ΔΗΜ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, Αρεοπαγίτης
Η αμφισβήτηση της ιδιότητας προσώπου ως πολύτεκνου δημιουργεί διοικητική διαφορά ουσίας.
υπό την έννοια, ότι πληρούνται οι απαιτούμενες από το νόμο προϋποθέσεις για το χαρακτηρισμό αυτό.
Με τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 του Ν.3454/2006 "Ενίσχυση της οικογένειας και λοιπές διατάξεις" με την οποία αντικαταστάθηκε το άρθρο πρώτο του Ν.1910/1944 περί προστασίας πολυτέκνων ορίζονται τα ακόλουθα: "1. Πολύτεκνοι υπό την έννοια του παρόντος νόμου είναι οι γονείς οι έχοντες τη γονική μέριμνα και επιμέλεια τεσσάρων τουλάχιστον τέκνων από έναν ή περισσότερους γάμους, ή νομιμοποιηθέντων ή νομίμως αναγνωρισθέντων ή υιοθετημένων, τα οποία είναι άγαμα και δεν έχουν συμπληρώσει το εικοστό τρίτο (23ο) έτος της ηλικίας τους ή σπουδάζουν σε αναγνωρισμένες τριτοβάθμιες σχολές ... και δεν έχουν συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο (25ο) έτος της ηλικίας τους. ... 2. Ο γονέας χωρίς σύζυγο, ο οποίος έχει τη γονική μέριμνα και επιμέλεια των τέκνων του και είναι μόνος υπόχρεος σε διατροφή αυτών, θεωρείται πολύτεκνος εφόσον έχει τρία τέκνα από τον ίδιο ή διαφορετικούς γάμους ή νομιμοποιηθέντα ή νομίμως αναγνωρισθέντα ή υιοθετημένα ή εκτός γάμου γεννηθέντα, τα οποία είναι άγαμα και δεν έχουν συμπληρώσει το εικοστό τρίτο (23ο) έτος της ηλικίας τους ή σπουδάζουν σε αναγνωρισμένες τριτοβάθμιες σχολές ... και δεν έχουν συμπληρώσει το εικοστό πέμπτο (25ο) έτος της ηλικίας τους. ...".
Περαιτέρω, στην παρ. 2 του ίδιου άρθρου ορίζεται: "1. Η ιδιότητα του πολυτέκνου αποδεικνύεται από το πιστοποιητικό της οικογενειακής του κατάστασης ή αντίστοιχο πιστοποιητικό αρμόδιας αλλοδαπής αρχής, συνοδευόμενο από πιστοποιητικό της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος. 2. Η Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος απονέμει την πολυτεκνική ιδιότητα ... Η παρούσα διάταξη ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2007. 3. Ενστάσεις κατά των αποφάσεων απονομής ή μη της πολυτεκνικής ιδιότητας από την Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος υποβάλλονται εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίηση της απόφασης στον ενδιαφερόμενο, στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και εκδικάζονται από την Επιτροπή της παραγράφου 3 του άρθρου 8 του παρόντος" 3. ...".
Ακολούθως, στο άρθρο 8 του ίδιου νόμου ορίζονται τα εξής: "1... 2... 3. Η απώλεια της πολυτεκνικής ιδιότητας και της ιδιότητας του δικαιούχου των παροχών προς τις οικογένειες τριών τέκνων σύμφωνα με τις ανωτέρω παραγράφους συντελείται με την έκδοση διαπιστωτικής πράξης από τετραμελή επιτροπή που συγκροτείται με τριετή θητεία, με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης". Εξάλλου, το άρθρο 95 παρ. 1 στοιχ. α΄ του Συντάγματος ορίζει ότι στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας ανήκει: "Η μετά από αίτηση ακύρωση των εκτελεστών πράξεων των διοικητικών αρχών για υπέρβαση εξουσίας ή για παράβαση νόμου".
Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων, συνάγεται ότι η απονομή της πολυτεκνικής ιδιότητας, ανήκει στην Α.Σ.Π.Ε., οι αποφάσεις της οποίας, υπόκεινται, κατόπιν ενστάσεως του ενδιαφερόμενου, σε ενδικοφανή προσφυγή ενώπιον της προβλεπόμενης από την παρ. 3 του άρθρου 8 του Ν.3454/2006 επιτροπής, η επ΄ αυτής δε εκδιδόμενη απόφαση της επιτροπής ή, σε περίπτωση παρελεύσεως από της υποβολής της απράκτου τριμήνου, η τεκμαιρόμενη απόρριψη της, αποτελεί (ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα ή μη της Α.Σ.Π.Ε. ως δημόσιας αρχής) εκτελεστή διοικητική πράξη και ως τοιαύτη υπόκειται σε αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας (πρ.βλ. ΣΤΕ 937/2012 , 4046/2010 ). Επομένως η αμφισβήτηση της ιδιότητας ενός προσώπου ως πολύτεκνου, υπό την έννοια ότι πληρούνται οι απαιτούμενες από το νόμο προϋποθέσεις για τον χαρακτηρισμό του αυτό, δημιουργεί διοικητική διαφορά ουσίας, υπαγόμενη στην ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Κατ΄ ακολουθίαν, η ένδικη αγωγή με την οποία η ενάγουσα και ήδη αναιρεσείουσα, επικαλούμενη ότι η εναγομένη και ήδη αναιρεσίβλητη Α.Σ.Π.Ε απέρριψε την αίτησή της περί αναγνωρίσεως της πολυτεκνικής της ιδιότητας, ζήτησε την αναγνώριση της ιδιότητας της αυτής, ήταν απορριπτέα λόγω ελλείψεως δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων. Συνεπώς, ο μοναδικός λόγος αναίρεσης, κατ΄ εκτίμηση από το άρθρο 559 αριθμ. 1 και 14 Κ.Πολ.Δ. είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής, λόγω ελλείψεως εννόμου συμφέροντος της αναιρεσείουσας για την προβολή του.
