Α.Π. 1826/2012 (Τμ. Α2 Πολ.)
Πρόεδρος: ΑΘ. ΚΟΥΤΡΟΜΑΝΟΣ, Αντιπρόεδρος
Εισηγητής: ΑΡΓ. ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ, Αρεοπαγίτης

και για χρονικό διάστημα τριών ετών από την καταγγελία, η προμήθεια που αναλογεί στην παραγωγή των ασφαλιστικών συμβούλων που συντονίζει, στο μέτρο που η παραγωγή αυτή εξακολουθεί να παραμένει για το διάστημα αυτό στην επιχείρηση. Συνέπειες από συμφωνία εξαρτήσεως της αμοιβής από αναβλητική και μη πληρωθείσα μέχρι την καταγγελία, αίρεση.

I. Kατά το άρθρο 20 του Ν.1569/1985 , το οποίο εφαρμόζεται αναλόγως και στον επόπτη συντονιστών, "Συντονιστής ασφαλιστικών συμβούλων είναι το φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο για λογαριασμό μιας ασφαλιστικής επιχείρησης ζωής ή και μιας μόνο ασφαλιστικής επιχείρησης ασφαλίσεων κατά ζημιών, έναντι προμήθειας διαμεσολαβεί στη σύναψη ασφαλιστικών συμβάσεων διαμέσου ομάδας ασφαλιστικών συμβούλων, τους οποίους επιλέγει, εκπαιδεύει και εποπτεύει. Η σχέση που συνδέει τον συντονιστή ασφαλιστικών συμβούλων με την ασφαλιστική επιχείρηση είναι σύμβαση έργου, η οποία καταρτίζεται εγγράφως ...".

Εξάλλου, κατά το άρθρο 700 του Α.Κ. "Ο εργοδότης έχει δικαίωμα έως την αποπεράτωση να καταγγείλει οποτεδήποτε τη σύμβαση. Αν γίνει καταγγελία, οφείλεται στον εργολάβο η συμφωνημένη αμοιβή, αφαιρείται όμως απ΄ αυτήν η δαπάνη που εξοικονομήθηκε από τη ματαίωση της σύμβασης, καθώς και ό,τι άλλο ωφελήθηκε ο εργολάβος από άλλη εργασία του ή παρέλειψε με δόλο να ωφεληθεί". Η τελευταία αυτή διάταξη παρέχει στον εργοδότη το δικαίωμα να καταγγείλει οποτεδήποτε, μέχρι την αποπεράτωση του έργου, τη σύμβαση χωρίς την επίκληση οποιουδήποτε λόγου και χωρίς την τήρηση προθεσμίας, αλλά και με την υποχρέωση να καταβάλει στον εργολάβο τη συμφωνημένη για το όλον έργο αμοιβή.

Από την ίδια όμως αυτή διάταξη του άρθρου 700 του Α.Κ., σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 200, 281 και 288 του Α.Κ., προκύπτει ότι παρέχεται στον εργοδότη το δικαίωμα απρόθεσμης, ως ανωτέρω, καταγγελίας της σύμβασης για σπουδαίο λόγο, με συνέπεια να μην οφείλεται στην περίπτωση αυτή η συμφωνηθείσα αμοιβή στον εργολάβο. Η διάταξη πάντως του άρθρου 700 του Α.Κ. περιέχει κανόνα ενδοτικού δικαίου, με αποτέλεσμα εν πάση περιπτώσει να είναι ισχυρή συμφωνία των μερών (άρθρ. 361 Α.Κ.) για διαφορετική ρύθμιση από εκείνην της διάταξης αυτής (Α.Π. 147/2003), όπως π.χ. συμφωνία για δικαίωμα του εργοδότη να καταγγείλει τη σύμβαση για σπουδαίο λόγο χωρίς καταβολή στον εργολάβο της συμ­φω­νημένης αμοιβής.

Σπουδαίον, τέλος, λόγο για την καταγγελία της συμβάσεως μπορούν να συνιστούν η σημαντική διατάραξη της μεταξύ των μερών εμπιστοσύνης, η διάπραξη ποινικού αδικήματος εις βάρος του εργοδότη ή τρίτων συνεργατών ή πελατών του εργοδότη εκ μέρους του εργολάβου, η δυσφήμηση του εργοδότη, η αδιαφορία του εργολάβου για την εκτέλεση των συμβατικών του υποχρεώσεων κ.λπ.

...............................................................................................................................

Σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 3 του Ν. 1569/1985, όπως αυτή ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο της δημοσίευσης της απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, αφού, κατά τα κατωτέρω, εξαφανίζεται η απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, "αν για οποιονδήποτε λόγο λυθεί ή λήξει η σύμβαση του συντονιστή με την ασφαλιστική επιχείρηση, η ασφαλιστική επιχείρηση καταβάλλει στο συντονιστή για χρονικό διάστημα τριών ετών από την καταγγελία την προμήθεια που του αναλογεί στην παραγωγή ασφαλιστικών συμβούλων που συντονίζει, στο μέτρο που η παραγωγή αυτή εξακολουθεί να παραμένει για το διάστημα αυτό στην επιχείρηση". Η ανωτέρω διάταξη εφαρμόζεται σε περίπτωση λύσεως ή λήξεως του χρόνου της συμβάσεως.

IV. Από την προρρηθείσα διάταξη του άρθρου 700 του Α.Κ. σε συνδυασμό με εκείνην του άρθρου 201 του ίδιου Κώδικα προκύπτει ότι αν κατά τη συμφωνία των μερών η αμοιβή του εργολάβου εξαρτήθηκε από αναβλητική αίρεση η οποία δεν είχε πληρωθεί μέχρι τον χρόνο της καταγγελίας, για να δικαιούται την κατά το άρθρο 700 αμοιβή του ο εργολάβος θα πρέπει, ως ωφελούμενος από την πλήρωση της αίρεσης, να επικαλεστεί και να αποδείξει ότι εάν δεν είχε μεσολαβήσει η καταγγελία και ολοκληρωνόταν κανονικά η εκτέλεση του έργου, θα είχε πληρωθεί η αίρεση υπό την οποία τελούσε η υποχρέωση του εργοδότη για την καταβολή της αμοιβής, τούτο δε και διότι αλλιώς θα γίνονταν ευνοϊκότεροι γι΄ αυτόν (εργολάβο) οι όροι της σύμβασης (Ολομ.Α.Π. 717/1978 ΝοΒ 27.540).