Με αφορμή ερώτημα Περ/κού Υπ/τος επί συνταξιοδοτικής απόφασης, σας γνωρίζουμε το περιεχόμενο της και παραθέτουμε τις οδηγίες για την αντιμετώπιση της ως και των λοιπών ομοίων υποθέσεων.

Α. Εργαζόμενη υπήχθη στην ασφάλιση του ΙΚΑ σύμφωνα με τα άρθρα 22-43 του Ν.2084/92 και πραγματοποίησε 2150 Η.Α από τον 10°93 - 31.12.00

Στις 26.3.01 απεβίωσε και οι επιζώντες (χήρος και ορφανά) υπέβαλαν αίτηση για σύνταξη θανάτου.

Απότα νέα στοιχεία που κατέθεσε ο σύζυγος της θανούσας διαπιστώθηκε ότι αυτή είχε πραγματοποιήσει και χρόνο ασφάλισης στο Γερμανικό φορέα: 1690 Η.Α. από 1.4.67-31.8.72. Κατά συνέπεια η θανούσα εσφαλμένα και κατά παράβαση των οδηγιών της εγκυκλίου μας 44/5.9.94 χαρακτηρίστηκε ως νέα ασφαλισμένη και εύλογα ανακύπτουν οι πιο κάτω προβληματισμοί:

1. Θεωρείται η θανούσα παλιά ή νέα ασφαλισμένη;

2.Σε περίπτωση που θεωρείται παλιά ασφ/νη χάνεται το αυτοτελές δικαίωμα του αρθ.46§1 Καν. 1408/71 και θα πρέπει υποχρεωτικά να καταβληθεί στα δικαιοδόχα μέλη το πραγματικό ποσό σύνταξης με βάση το άρθ.46§2 Καν. 1408/71;

3. Πως θα αντιμετωπιστούν στο μέλλον παρόμοιες περιπτώσεις ασφαλισμένων που έχουν υπαχθεί στην ελληνική ασφάλιση μετά τη 1.1.93 σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.2084/92,πλην όμως εκ των υστέρων διαπιστώθηκε ασφάλιση σε άλλο κράτος πριν τη 1.1.93;

Β. Η θέση της Υπηρεσίας επί των ανωτέρω ερωτημάτων είναι η ακόλουθη:

• Όπως προαναφέραμε με την εγκ.44/94 έχει γίνει δεκτό ότι τα πρόσωπο που ασφαλίστηκαν έως 31.12.92 σε κράτη μέλη της Ε.Ε. ή σε χώρες με τις οποίες η Ελλάδα έχει συνάψει διμερή Σύμβαση Κοινωνικής ασφάλειας ή με τις οποίες υπήρχε σύμβαση στο στάδιο της κύρωσης ή ήταν μονογραμμένη, θεωρούνται παλαιοί ασφαλισμένοι.

• Οι ανωτέρω οδηγίες μας εξακολουθούν να ισχύουν ακόμα κι αν ο εργαζόμενος έχει υπαχθεί στην ασφάλιση του άρθ.22 Ν.2084/92 είτε από παραδρομή της υπηρεσίας είτε λόγω εσφαλμένων ή ελλειπών πληροφοριών του ίδιου.

• `Αλλωστε με βάση το Κεφ.3 του Καν. της Ε.Ε. 1408/71 ο χρόνος ασφάλισης που πραγματοποιήθηκε στα Κράτη Μέλη θεωρείται ενιαίος και συνεκτιμάται συνολικά και υποχρεωτικά για τη θεμελίωση του δικαιώματος για σύνταξη καθώς και για τον υπολογισμό του ποσού αυτής.

• Με βάση λοιπόν την ανωτέρω γενική αρχή δεν αιτιολογείται η αντίφαση να εμφανίζεται στη συνταξιοδοτική απόφαση χρόνος ασφάλισης πριν από την 31-12-92,και η νομική βάση απονομής της σύνταξης να στηρίζεται στις διατάξεις του Ν.2084/92.

• Αν δεχτούμε ότι η θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος και ο υπολογισμός του ποσού της σύνταξης πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.2084/92(άρ.27-31),με ποιο τρόπο θα εμπλακεί ο πριν την 31.12.92 κοινοτικός χρόνος για την εφαρμογή του άρ.49 του Κ.Κ 1408/71 (Κωδ. οδηγίες ΜΕΡΟΣ Γ' ΚΕΦ Α' Τμ. IV Παρ.2α.)

• Κατά συνέπεια το δικαίωμα για σύνταξη των δικαιοδόχων μελών της θανούσας θα κριθεί με βάση τα άρθ. 45 έως 50 του Καν. της Ε.Ε. 1408/71 (Κωδ. οδηγίες ΜΕΡΟΣ Γ? Κεφ. Β' Τμ. ΙΙ παρ,2 εδ.1-6)σε συνδυασμό με τις διατάξεις που ισχύουν για τους παλαιούς ασφαλισμένους.

Γ. Όσον αφορά τις συνταξιοδοτικές περιπτώσεις που ρυθμίζονται στα πλαίσια των Διμερών Συμβάσεων Κοινωνικής Ασφάλισης θα ακολουθούνται οι οδηγίες της εγκυκλίου μας 94/94 και οι γενικοί κανόνες που αναπτύχθηκαν ανωτέρω.

Το παρόν έγγραφο, αποτελεί απάντηση στο Περ/κό. Υπ/μα που με το αρ.πρωτ. 2383109/25.10.01 έγγραφο του υπέβαλε το σχετικό ερώτημα.