ΘΕΜΑ:

Απαντώντας στην παό 28.5.02 επιστολή σας την οποία μας διαβίβασε η Δ/νση Ελέγχων με το 1047096/1408/ΔΕ-Α-26.7.02 έγγραφο αναφορικά με το θέμα σας πληροφορούμε τα εξής:

1. Σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπτ. β΄ της παραγρ. 1 του άρθρου 55 του Ν. 2238/1994, στο εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις η παρακράτηση του φόρου ενεργείται, μεταξύ άλλων, στα εισοδήματα εργοληπτών κατασκευής κάθε είδους τεχνικών έργων με συντελεστή τρία τοις εκατό (3%) που υπολογίζεται στην αξία του κατασκευαζόμενου έργου. Υπόχρεος σε παρακράτηση ορίζεται το Δημόσιο γενικά και κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ενεργεί εκκαθάριση η καταβολή για τις περιπτώσεις αυτές. Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν παρακρατήθηκε ο φόρος, τότε αυτός αποδίδεται με δήλωση του δικαιούχου της αμοιβής κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 60.

2. Επιτρέπεται με βάση τη διάταξη της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 55 του Ν. 2238/1994. Δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και λοιπά νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου, κοινωφελή ιδρύματα, οργανισμοί και επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, δημόσιες επιχειρήσεις, τράπεζες και πιστωτικά ιδρύματα ή πιστωτικοί οργανισμοί, συνεταιρισμοί και ενώσεις τους, σύλλογοι γενικά και ενώσεις προσώπων ανεξάρτητα από το σκοπό τους, καθώς και επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες, που τηρούν βιβλία δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, όταν για την επαγγελματική τους εξυπηρέτηση ή για την εκτέλεση του σκοπού τους καταβάλλουν σε τρίτους, εκτός από τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παράγραφο 3 του άρθρου 2 του Π.Δ. 186/1992, προμήθειες, μεσιτείες, αμοιβές ή άλλες κάθε είδους παροχές μη έμμισθης υπηρεσίας, ενοίκια αυτοκινήτων, μηχανημάτων ή άλλων κινητών πραγμάτων, εφόσον σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ορίζεται από το Π.Δ. 186/1992 η έκδοση θεωρημένου αποδεκτικού στοιχείου από το δικαιούχο των αμοιβών αυτών, οφείλουν να παρακρατούν κατά την καταβολή της αμοιβής φόρο, ο οποίος υπολογίζεται με συντελεστή είκοσι τοις εκατό (20%) στο ακαθάριστο ποσό αυτής.

3. Τέλος, με το 1072801/10687/3.10.1997 έγγραφό μας (όμοιο το 1036509/514/Γ.Δ./3.4.2001) έγινε δεκτό, ότι στην περίπτωση που εκείνος ο οποίος έχει υποχρέωση παρακράτησης φόρου δεν παρακράτησε τον οικείο φόρο, ο δικαιούχος όμως δήλωσε στη φορολογική του δήλωση το εισόδημα του και φορολογήθηκε γι΄ αυτό, δεν τίθεται θέμα καταλογισμού σε βάρος του υποχρέου σε παρακράτηση για τον μη παρακρατηθέντα φόρο, αλλά στην περίπτωση αυτή επιβάλλεται ο πρόσθετος φόρος σύμφωνα με τις παρ. 1 και 2 του Ν. 2523/1997. Αυτό γιατί με βάση τη διαδικασία που ακολουθείται στις φορολογικές αρχές ο καταλογισμός φόρου σε βάρος των υποχρέων οι οποίοι δεν παρακράτησαν τον οφειλόμενο φόρο είναι επισφαλής ως προς την τελική επιστροφή του ήδη καταβληθέντος απο τους δικαούχους των αμοιβών φόρο είτε λόγω υπηρεσιακών αδυναμιών (βραδύτητα στην εκκαθάριση των συμπληρωματικών δηλώσεων) είτε λόγω υποκειμενικής συμπεριφοράς του δικαιούχου του επιστρεφόμενου ποσού (μισθωτού, αυτοαπασχολούμενου) ο οποίος δεν θα επιστρέψει στον υπόχρεο παρακράτησης το ποσό που αυτός κατέβαλε για λογαριασμό του, δημιουργούνται ανεπιθυμητες προστριβές και προκαλούνται αντιδικίες τόσο μεταξύ των φορολογικών αρχών όσο και μεταξύ των ιδιωτών.

4. Ενόψει των ανωτέρω και όσων έχουν γίνει ήδη δεκτά από τη Διοίκηση δεν θα καταλογιστεί ο φόρος, που δεν παρακρατήθηκε από τις υπόψη επιχειρήσεις αλλά θα επιβληθούν μόνο οι κυρώσεις, που προβλέπονται από το Ν. 2523/1997.