Συμβουλίου της Επικρατείας (Β΄ Τμήματος)
Αριθ. απόφασης: 2168/2002
Πρoεδρεύων: Ηλ. Παπαγεωργίου, Σύμβουλος ΣτΕ,
Εισηγητής: Ν. Σκλίας, Σύμβουλος ΣτΕ
Δικηγόροι: Σωτ. Πολύδωρας, Στεφ. Δέτσης, Πάρεδρος Ν.Σ.Κ.
Κώδικας διοικητικής δικονομίας (Ν. 2717/1999)
Αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου επί αδικήματος φοροδιαφυγής: Το διοικητικό δικαστήριο, κρίνοντας επί της διοικητικής παράβασης, δεν δεσμεύεται από τυχόν προηγηθείσα αθωωτική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου υποχρεούται όμως να την συνεκτιμήσει για τη διαμόρφωση της κρίσης του. (Περίπτωση απαλλαγής κατηγορουμένων για αδίκημα φοροδιαφυγής - αποδοχής εικονικών και πλαστών στοιχείων - με αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου).
Δεκτή αίτηση αναίρεσης φορολογουμένου κατά της 672/2001 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά.
[....] 2. Επειδή, κατά τα αναφερόμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση, η αναιρεσείουσα εταιρεία έχει ως αντικείμενο εργασιών τη λειτουργία εκπαιδευτικής μονάδας στη Γλυφάδα Αττικής (νηπιαγωγείο και εκπαιδευτήρια στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης). Για παρακολούθηση των εργασιών της τήρησε βιβλία και στοιχεία Γ΄ Κατηγορίας του Κώδικα Βιβλίων Στοιχείων. Με την προσβληθείσα στο Διοικητικό Πρωτοδικείο πράξη επιβλήθηκαν πέντε (5) πρόστιμα, συνολικού ύψους 31.010.400 δρχ. για τη λήψη και καταχώριση πέντε (5) εικονικών τιμολογίων από την προμηθεύτριά της ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία "Αν...... Συ.... και Σία". Συγκεκριμένα η αναιρεσείουσα έλαβε και καταχώρισε στα βιβλία της τα εξής εικονικά τιμολόγια: ένα τιμολόγιο κατά το έτος 1992, ένα κατά το έτος 1993 και τρία (3) κατά το έτος 1994, από τα οποία το τελευταίο θεωρήθηκε και ως πλαστό. Τα πρόστιμα, δυνάμενα κατά τον νόμο ( άρθρο 33 παρ. 4 του Κ.Β.Σ. πριν από την αντικατάστασή της με την παρ. 2. του άρθρου 19 του Π.Δ. 134/1996) να ανέλθουν μέχρι και το πενταπλάσιο της αξίας των συναλλαγών, επέβαλε η φορολογική αρχή στο τριπλάσιο της αξίας των ένδικων συναλλαγών με την αιτιολογία ότι από την έρευνα που διενεργήθηκε προέκυψε ότι τα εν λόγω τιμολόγια ήσαν εικονικά, ένα δε από τα πέντε και πλαστό. Πρωτοδίκως, το πρόστιμο περιορίστηκε στο διπλάσιο αντί το τριπλάσιο των συναλλαγών, έφεση δε της εταιρείας απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση.
3. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Ν. 2717/1999), μόνο οι αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων αποτελούν δεδικασμένο στα πλαίσια της διοικητικής δίκης ως προς την ενοχή του δράστη. Κατά συνέπεια, το διοικητικό δικαστήριο, κρίνοντας επί της διοικητικής παράβασης, δεν δεσμεύεται από τυχόν προηγηθείσα αθωωτική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου, υποχρεούται όμως να την συνεκτιμήσει για τη διαμόρφωση της κρίσεώς του. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το δικάσαν εφετείο όχι μόνο δεν συνεκτίμησε, αλλά ούτε καν προέβη σε απλή μνεία της υπ΄ αριθμ. 77438/1999 αθωωτικής απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών με την οποία οι Μαρ..... Για...... και Xαρ....... Γιαν......., πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος αντιστοίχως της αναιρεσείουσας, απηλλάγησαν της κατηγορίας της φοροδιαφυγής για αποδοχή των υπ΄ αριθμ. 4188/30.5.94 και 401/6.6.94 ενδίκων τιμολογίων, τα οποία θεωρήθηκαν από το ποινικό δικαστήριο ως μη εικονικά οι δε συναλλαγές που απεικονίζουν ως πραγματικές, μολονότι, όπως προκύπτει και από την έφεση, την απόφαση αυτή είχε νομίμως, σύμφωνα με τα άρθρα 96 και 150 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, επικαλεσθεί και προσκομίσει η αναιρεσείουσα το πρώτον κατ΄ έφεση, δεδομένου ότι δημοσιεύθηκε μετά την έκδοση της απόφασης του πρωτοβάθμιου διοικητικού δικαστηρίου. Συνεπώς, η προσβαλλόμενη είναι, σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν αμέσως παραπάνω, μη νομίμως αιτιολογημένη, ο δε σχετικός λόγος αναιρέσεως ως βάσιμος πρέπει να γίνει δεκτός και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.
