Συμβουλίου της Επικρατείας (Τμήματος Β)
Αριθ. απόφασης: 226/2002
Προέδρος: Θ. Χατζηπαύλου, Σύμβουλος
Εισηγητής: Ι. Γράβαρης, Πάρεδρος
Δικηγόροι: Μ. Μανώλας, Γ. Λάζος Πάρεδρος Ν.Σ.Κ.
Κώδικας φορολογικής δικονομίας (Π.Δ. 331/1985).
Ι. Αοριστία έφεσης του Δημοσίου: Η μη εξειδίκευση της πλημμέλειας από την οποία πάσχει, κατά τον προβαλλόμενο λόγο έφεσης, η σχετική αιτιολογία της προσβαλλομένης απόφασης, καθιστά το δικόγραφο της έφεσης αόριστο.
ΙΙ. Συμπληρωματική παραπομπή στην έκθεση ελέγχου: Ειδικά, επί έφεσης του Δημοσίου σε φορολογική δίκη, η ανωτέρω αοριστία δεν αίρεται με τη συμπληρωματική παραπομπή στην οικεία έκθεση ελέγχου, γιατί, πάντως, μόνη η επαναφορά των απόψεων του φορολογικού ελέγχου, οι οποίες αποκρούσθηκαν με τις αιτιολογίες της εκκαλούμενης απόφασης, δεν αποτελεί προβολή σαφούς και συγκεκριμένου παραπόνου κατά των αιτιολογιών αυτών.
Δεκτή αίτηση αναίρεσης φορολογουμένου κατά της 3091/1998 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.
5. Επειδή, όπως προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 81,168, παράγραφος 1 και 169 του Κώδικα Φορολογικής Δικονομίας (Π.Δ. 331/1985 (Α' 116), το δικόγραφο της εφέσεως πρέπει να περιέχει σαφείς και συγκεκριμένους λόγους. Για να θεωρηθεί δε ότι οι λόγοι εφέσεως πληρούν την ανωτέρω προϋπόθεση, πρέπει να αποδίδεται μ' αυτούς, κατά τρόπο σαφή, συγκεκριμένη πλημμέλεια στις αιτιολογίες της εκκαλουμένης αποφάσεως. Κατά συνέπειαν, είναι αόριστοι και ως εκ τούτου απορριπτέοι λόγοι εφέσεως με τους οποίους ο διάδικος προβάλλει ότι είναι εσφαλμένη, αυθαίρετη ή μη νόμιμη η σχετική με ορισμένο ζήτημα κρίση του δικαστηρίου που εξέδωσε την εκκαλουμένη απόφαση, χωρίς να εξειδικεύει την πλημμέλεια, από την οποία πάσχει, κατά την άποψή του, η σχετική αιτιολογία της αποφάσεως αυτής. Ειδικά δε, προκειμένου περί εφέσεως του Δημοσίου σε φορολογική δίκη, η κατά τ' ανωτέρω αοριστία δεν αίρεται με τη συμπληρωματική παραπομπή στην οικεία έκθεση ελέγχου, γιατί, πάντως, μόνη η επαναφορά των απόψεων του ελέγχου, οι οποίες αποκρούσθηκαν με τις αιτιολογίες της εκκαλουμένης αποφάσεως, δεν αποτελεί προβολή σαφούς και συγκεκριμένου παραπόνου κατά των αιτιολογιών αυτών.
..........................................................................................
8. Επειδή, κατά τ' ανωτέρω, για τη συναγωγή της κρίσεως του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, κατά την οποία δεν διαπράχθηκαν οι ένδικες παραβάσεις, παρατίθεται στην πρωτόδικη απόφαση εκτενής αιτιολογία, συνισταμένη σε αναλυτική παράθεση και περαιτέρω ειδική αξιολόγηση των εκατέρωθεν ισχυρισμών, επιχειρημάτων και αποδεικτικών μέσων. Εξάλλου, με την ως άνω έφεσή του κατά της εν λόγω αποφάσεως, το Δημόσιο, χωρίς να προσάψει συγκεκριμένη πλημμέλεια στην ειδική αυτή αιτιολογία, αρκέσθηκε στη γενική αμφισβήτηση του συμπεράσματος του δικαστηρίου, επαναφέροντας απλώς την αποκρουσθείσα άποψη του ελέγχου και παραπέμποντας περαιτέρω στη σχετική έκθεση της φορολογικής αρχής. Υπό τα δεδομένα όμως αυτά, η έφεση του Δημοσίου ήταν, κατά τα εκτεθέντα στην 5η σκέψη της παρούσας αποφάσεως, αόριστη και, επομένως, εσφαλμένως δεν απορρίφθηκε, όπως έπρεπε, ως απαράδεκτη από το διοικητικό εφετείο αλλ' εκδικάσθηκε κατ' ουσίαν και έγινε δεκτή με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση. Για τον λόγο, συνεπώς, αυτό, βασίμως προβαλλόμενο με την κρινόμενη αίτηση, η προσβαλλόμενη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί - παρελκούσης της ερεύνης των λοιπών λόγων αναιρέσεως - η δε υπόθεση, η οποία δεν χρειάζεται διευκρίνιση ως προς το πραγματικό, πρέπει να εκδικασθεί περαιτέρω και να απορριφθεί, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, ως απαράδεκτη η έφεση του Δημοσίου κατά της πρωτόδικης απόφασης.
