ΘΕΜΑ:

1. Σχετικά με το πιο πάνω θέμα, σας γνωρίζουμε ότι το ΝΣΚ με την αριθ. 25/2000 γνωμοδότησή του, την οποία αποδέχθηκε ο Υπουργός Εσωτερικών Δημόσιας Δ/σης και Αποκ/σης, γνωμοδότησε ότι:

α. Η αναγραφή επί των υλικών συσκευασίας (χαρτί περιτυλίγματος, τσάντες, κουτιά συσκευασίας κλπ.) της επωνυμίας της επιχείρησης ή του καταστήματος καθώς και των πωλουμένων από αυτή εμπορευμάτων δεν συνιστά διαφήμιση, αλλά αποτελεί αναγκαίο μέσο συσκευασίας για την εξυπηρέτηση των συναλλαγών και κατά συνέπεια δεν συντρέχει στην περίπτωση αυτή η υποχρέωση καταβολής διαφημιστικού τέλους. Αντίθετα, η αναγραφή στα υλικά συσκευασίας στοιχείων ξένων προς την επωνυμία και κυρίως προς το αντικείμενο της επιχ/σης ή του καταστήματος ή εμφαντικής προβολής μεμονωμένου και ειδικά προσδιορισμένου προϊόντος, συνιστά διαφήμιση και συντρέχει υποχρέωση καταβολής του ανωτέρω τέλους.

β. Τα ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια, που διανέμονται δωρεάν μαζί με τις εφημερίδες ή περιοδικά, συνιστούν διαφήμιση και η συγκεκριμένη δαπάνη υπόκειται σε διαφημιστικό τέλος υπέρ Δήμων και Κοινοτήτων.

2. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι, για την αναγνώριση της σχετικής δαπάνης για την προβολή επί των υλικών συσκευασίας (τσάντες, κουτιά, χαρτί περιτυλίγματος κλπ.), μεμονωμένου και ειδικά προσδιορισμένου προϊόντος θα πρέπει να έχει καταβληθεί το τέλος διαφήμισης μέχρι και τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της οικείας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.

Τα ανωτέρω ισχύουν και για τη δαπάνη των ένθετων διαφημιστικών φυλλαδίων των επιχειρήσεων που διατίθενται δωρεάν μαζί με τις εφημερίδες ή περιοδικά.

Αντίθετα, η δαπάνη για την αγορά των υλικών συσκευασίας, επί των οποίων αναγράφονται τα στοιχεία της επιχ/σης καθώς και των πωλουμένων από αυτή προϊόντων, θα αναγνωρίζεται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, χωρίς να ερευνάται αν έχει καταβληθεί το υπόψη τέλος.

3. Συνημμένα, σας κοινοποιούμε την 25/2000 γνωμοδότηση του ΝΣΚ, για πληρέστερη ενημέρωσή σας.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Αριθμός Γνωμοδοτήσεως 25/2000

Περίληψη ερωτημάτων: α) Εάν υπόκεινται στο τέλος διαφήμισης, υπέρ των δήμων και κοινοτήτων, οι επιχειρήσεις καταστήματα κλπ. για τις δαπάνες των υλικών συσκευασίας των προϊόντων τους, επί των οποίων αναγράφονται τα στοιχεία της επωνυμίας τους ή των προϊόντων τους, καθώς και εάν υφίσταται η αυτή υποχρέωση προκειμένης αναγραφής στοιχείων ξένων προς το κατάστημα ή την επιχείρηση, δια των οποίων προβάλλονται διάφορα προϊόντα.

και β) Εάν υφίσταται υποχρέωση καταβολής των αυτών τελών για τα ένθετα φυλλάδια, τα οποία διανέμονται μαζί με τις εφημερίδες και τα περιοδικά.

Επί των πρόσθεν ερωτημάτων το τμήμα εγνωμοδότησεν, ομοφώνως, ως ακολούθως:

Αi. Aπό το άρθρο 15 παρ. 1 του Β.Δ/τος 24 Σεπτ. /20 Οκτ. 1958 "Περί Κωδικοποιήσεως εις ενιαίον κείμενον Νόμου των ισχυουσών διατάξεων περί προσόδων Δήμων και Κοινοτήτων", προβλέπεται η επιβολή υπέρ των δήμων και κοινοτήτων τέλους για κάθε διαφήμιση, που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο και μορφή, σε χώρους, που βρίσκονται μέσα στα διοικητικά τους όρια. Ο συντελεστής του τέλους καθορίζεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, κατά περιοχή και κατηγορία διαφήμισης.

ii. Στην κατηγορία Δ της άνω διάταξης, όπως αντικαταστάθηκε το πρώτο εδάφιο αυτής από το άρθρο 18 παρ. 5 του Ν. 2130/1993 (Α 62) ορίζονται τα εξής:

- "Για διαφημίσεις που γίνονται με ημερολόγια, δώρα, έντυπα κάθε είδους παραστάσεις ή λέξεις σε αυτοκόλλητα ή είδη με διαφημιστικές παραστάσεις ή λέξεις ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπον, καθώς και για διαφημίσεις που γίνονται από αέρος με οποιονδήποτε τρόπο, το τέλος ορίζεται σε ποσοστό 6% επί της δαπάνης της διαφήμισης".

Το προειρημένο ποσοστό 6% έχει περιορισθεί σε 2%, με το άρθρο 25 παρ. 1 του Ν. 2753/1999 (Α 249).

iii. Περαιτέρω με το επόμενο εδάφιο της αυτής κατηγορίας (Δ) καθώς και με τις παραγράφους 2 και 3 της αυτής διατάξεως, προβλέπονται τα ακόλουθα:

- "Ως δαπάνη διαφήμισης για την κατηγορία αυτή λογίζεται το ποσό που καταβάλλεται από τον διαφημιζόμενο για τη διενέργεια της διαφήμισης, στο οποίο περιλαμβάνεται και οποιαδήποτε άλλης φύσεως δαπάνη που έγινε χάριν της διαφήμισης.

2. Εξαιρούνται του τέλους της παρ. 1 του άρθρου αυτού διαφημίσεις που γίνονται στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση.

3. Με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου τα υπό της παρ. 1 του παρόντος άρθρου τέλη δύνανται να αναπροσαρμόζονται μέχρι 15% ετησίως".

Β. Ως διαφήμιση θεωρείται η μορφή επικοινωνίας, η οποία έχει ως στόχο την ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών και γενικότερα τον επηρεασμό της κοινής γνώμης προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Η ειδικότερη μορφή και το περιεχόμενο του διαφημιστικού μηνύματος εξαρτώνται από το είδος του προϊόντος ή της υπηρεσίας που διαφημίζεται, από το μέσο, από το κοινό στο οποίο απευθύνεται κλπ.

Γi. Υπό την προεκτεθείσα έννοια, η αναγραφή επί των υλικών συσκευασίας των επιχειρήσεων, καταστημάτων κλπ. (χαρτιού περιτυλίγματος, τσαντών κλπ.) της επωνυμίας της επιχειρήσεως ή του καταστήματος, καθώς και των πωλουμένων, υπ΄ αυτών, προϊόντων, δεν συνιστά, αναγκαίως, διαφήμιση, εφόσον δεν αποσκοπεί, κατά κύριο λόγο, στην ενίσχυση των εμπορικών συναλλαγών και τον ευρύτερο επηρεασμό της κοινής γνώμης, αλλά αποτελεί αναγκαίο μέσο συσκευασίας το οποίο συνάπτεται με εξυπηρέτηση συγκεκριμένης συναλλαγής, που αφορά, αποκλειστικώς, δεδομένους αγοραστάς και εν πάση περιπτώσει έχει το χαρακτήρα του δηλωτικού στοιχείου της ταυτότητος της επιχειρήσεως ή του καταστήματος και του αντίστοιχου εμπορικού αντικειμένου τους.

ii. Εξάλλου, δεν πρόκειται περί ειδικής κατασκευής (υπό μορφή δώρου), ούτε αποβλέπει, αναγκαίως, παράλληλα με την εξυπηρέτηση των πελατών και στη διαφημιστική προβολή, η οποία, ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ενυπάρχουσα, λειτουργεί, εμμέσως, και όχι κατά κύριο επιδιωκόμενο σκοπό (αντίθετη ΣτΕ 1423/1984).

iii. Αντιθέτως, εάν πρόκειται περί αναγραφής στα ίδια υλικά συσκευασίας, στοιχείων ξένων προς την επωνυμία και κυρίως προς το αντικείμενο της επιχειρήσεως ή του καταστήματος ή εμφαντικής προβολής μεμονωμένου και ειδικά προσδιορισμένου προϊόντος, τότε πληρούται η έννοια της διαφήμισης και συντρέχει αντίστοιχη υποχρέωση καταβολής του ανωτέρου δημοτικού τέλους.

Δi. Κατά την προπαρατεθείσα διάταξη εξαιρούνται του κρίσιμου δημοτικού τέλους, διαφημίσεις που γίνονται στις εφημερίδες, στα περιοδικά, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση.

ii. Ως διαφημίσεις, που γίνονται στις εφημερίδες και στα περιοδικά, στις οποίες και εστιάζεται το ερώτημα, προδήλως νοούνται εκείνες οι οποίες είναι τυπογραφικά ενσωματωμένες στ΄ αντίστοιχα μέσα, υπό την έννοια, ότι συγκροτούν αναπόσπαστο στοιχείο της έντυπης, εσωτερικής τους, ύλης.

Αντιθέτως διαφημιστικά φυλλάδια, υπό μορφή ενθέτων, τα οποία και απεξαρτημένα είναι της έντυπης εσωτερικής ύλης και που, εν πάση περιπτώσει, και αυτοτελώς θα μπορούσαν να τύχουν διανομής, με οποιοδήποτε πρόσφορο μέσο, δεν μπορούν να θεωρηθούν, ότι εμπίπτουν στην προμνημονευθείσα απαλλαγή.

Ε. Κατ΄ ακολουθία των σκέψεων που προπαρατέθηκαν, το τμήμα εγνωμοδότησε, ομοφώνως, επί των τεθέντων ερωτημάτων, ως εξής:

αι. Δεν υπόκειται στο κρίσιμο τέλος διαφήμισης, υπέρ των ΟΤΑ, η αναγραφή επί των υλικών συσκευασίας (τσάντες, χαρτί περιτυλίγματος) των δηλωτικών στοιχείων της επωνυμίας της επιχειρήσεως ή του καταστήματος, και του εμπορικού αντικειμένου τους, διότι, η τοιαύτη αναγραφή δεν συνιστά διαφήμιση.

ii. Αντιθέτως, πρόκειται περί διαφημίσεως, και συντρέχει υποχρέωση καταβολής του περί ου πρόκειται τέλους, όταν στα ίδια υλικά συσκευασίας προβάλλονται στοιχεία μη δηλωτικά της επωνυμίας της επιχειρήσεως ή του καταστήματος και των υπ΄ αυτών πωλουμένων προϊόντων.

β. Τα ένθετα διαφημιστικά φυλλάδια που διανέμονται μαζί με τις εφημερίδες και τα περιοδικά, υπόκεινται στο ανωτέρω τέλος διαφήμισης.