Ανασφάλιστο θεωρείται το αυτοκίνητο, όταν δεν καταρτίστηκε ποτέ ασφαλιστική σύμβαση, ή η καταρτισθείσα ακυρώθηκε ή έληξε ή ανεστάλη η ισχύς της κατά νόμιμο τρόπο χωρίς να συναφθεί νέα.

Α.Π. 240/2004 (Τμ. Δ' Πολ.)

Προεδρεύων: ΣΤΥΛ. ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ, Αντιπρόεδρος

Εισηγητής: ΠΑΥΛ. ΜΕΪΔΑΝΗΣ, Αρεοπαγίτης

Κατά το άρθρο 19, παραγρ. 1, του ν. 489/1976 το Επικουρικό Κεφάλαιο είναι υποχρεωμένο να καταβάλει στα πρόσωπα, που ζημιώθηκαν την οριζόμενη στην παραγρ. 2 το ίδιου άρθρου αποζημίωση λόγω θανατώσεως ή σωματικών βλαβών ή υλικών ζημιών από αυτοκινητικά ατυχήματα όταν ... β) το ατύχημα προήλθε από ανασφάλιστο αυτοκίνητο δ) ο ασφαλιστής πτώχευσε, ή η σε βάρος του εκτέλεση απέβη άκαρπη ή ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας της ασφαλιστικής επιχείρησης ένεκα παραβάσεων νόμου.

Σε όλες δε τις περιπτώσεις ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου το ζημιωθέν πρόσωπο έχει ιδίαν αξίωση κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου (παραγρ. 3) και το τελευταίο (Ε. Κ.) με την καταβολή της αποζημίωσης υποκαθίσταται σε όλα τα εξ αιτίας του ατυχήματος δικαιώματα του ζημιωθέντος έναντι του υπόχρεου προς αποζημίωση ή του ασφαλιστή, πλην της ανωτέρω περιπτώσεως δ' (πτώχευση ασφαλιστή κ.λ.π.), κατά την οποία δεν υποκαθίσταται στα εν λόγω δικαιώματα (παραγρ. 4).

Από τις ανωτέρω διατάξεις σε συνδυασμό με το άρθρο 2, ν. 489/1976 και 7 και 9 της Κ4/585/1978 Α.Υ.Ε. προκύπτει, ότι ανασφάλιστο είναι το ζημιογόνο αυτοκίνητο, όταν δεν καταρτίστηκε ποτέ σύμβαση ασφαλίσεως ή η καταρτισθείσα ακυρώθηκε ή έληξε ή ανεστάλη η ισχύς της κατά νόμιμο τρόπο, χωρίς να συναφθεί νέα σύμβαση ασφαλίσεως, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 3, παραγρ. 6, του ν.δ. 400/1970, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του Π.Δ. 252/1996, μετά την παρέλευση τριάντα (30) ημερών από την οριστική ανάκληση της αδείας λειτουργίας του ασφαλιστή θεωρούνται αυτοδικαίως και χωρίς άλλη διατύπωση λυμένες όλες οι ασφαλιστικές συμβάσεις, εκτός από αυτές της ασφαλίσεως ζωής.

Επί ανακλήσεως αδείας λειτουργίας του ασφαλιστή θεωρούνται αυτοδικαίως λυμένες όλες οι ασφαλιστικές συμβάσεις μετά παρέλευση 30 ημερών από την οριστική ανάκληση.

Κατά συνέπεια δε, αν το ατύχημα συμβεί μετά την παρέλευση των ως άνω τριάντα ημερών, θεωρείται, ότι τούτο έγινε από ανασφάλιστο αυτοκίνητο.

Στην τελευταία αυτή περίπτωση είναι δυνατή η κάλυψη του ατυχήματος από το Επικουρικό Κεφάλαιο βάσει της ιδιότητας πλέον του ζημιογόνου αυτοκινήτου ως ανασφαλίστου.

Εξάλλου κατά τη διάταξη του άρθρου 559, αριθμ. 8, Κ.Πολ.Δ. ιδρύεται λόγος αναιρέσεως και αν το Δικαστήριο, παρά το νόμο, έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης,

Ως «πράγματα», κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, θεωρούνται οι αυτοτελείς ισχυρισμοί οι οποίοι θεμελιώνουν, καταλύουν ή παρακωλύουν το δικαίωμα που αξιώνεται με την αγωγή, την ανταγωγή, την ένσταση ή την αντένσταση. Έτσι «πράγματα» κατά την ανωτέρω έννοια είναι και οι βάσεις της αγωγής.

Επομένως, το Εφετείο κατ' ορθή εκτίμηση του δικογράφου της αγωγής δέχθηκε ομοίως, ότι βάση της είναι, ότι το ζημιογόνο αυτοκίνητο ήταν ανασφάλιστο, και ακολούθως ότι είναι νόμιμη, στηριζόμενη στην προαναφερόμενη διάταξη του άρθρου 19, παραγρ. 1, περίπτ. β', ν. 489/1976, και βάσιμη εν μέρει και στην ουσία, απέρριψε δε ως αβάσιμο τον πρώτο πρόσθετο λόγο της εφέσεως του Ε. Κ.

Κατ^' ακολουθία ο μοναδικός λόγος της αναίρεσης, από το άρθρο 539, αριθμ. 8, περίπτ. α', Κ.Πολ.Δ., με τον οποίο προβάλλεται η αιτίαση ότι το Εφετείο παρά το νόμο έλαβε υπόψη ανύπαρκτη βάση της πιο πάνω αγωγής, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.