ΘΕΜΑ:

Τροποποίηση αρθρ. 27 ν. 1902/1990 περί προϋπάρχουσας αναπηρίας

ΣΧΕΤ: 1. Το αρ. 10 Ν. 4331/2015 (ΦΕΚ 69/τεύχος Α/2-7-2015)
2. Το αρθρ. Φ80000/οικ.31071/1024/17-7-2015 έγγραφο του Υπουργείου

Για το παραπάνω θέμα θέτουμε υπόψη σας τα εξής:
Με την παρ. 1 του άρθρου 10 Ν. 4331/2015 , αντικαθίσταται η περίπτωση δ"" της παραγράφου 5 του άρθρου 27 του Ν.1902/1990, και ορίζεται ότι «δ. ο ασφαλισμένος θεωρείται ανάπηρος ή μερικά ανάπηρος κατά την έννοια των προηγούμενων εδαφίων, έστω και εάν η πάθηση ή βλάβη ή εξασθένηση σωματική ή πνευματική είναι προγενέστερη της υπαγωγής του στην ασφάλιση, εφόσον όμως η μεταγενέστερη της ασφάλισης αναπηρία φθάνει τουλάχιστον το 40% της κατά περίπτωση αναπηρίας.», ενώ με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου καταργείται το άρθρο 9 του ν. 3863/2010 περί ουσιώδους επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας
Αναλυτικότερα:
Ως γνωστό, οι διατάξεις αρθρ. 25 ν. 2084/1992 ορίζουν ότι ο Νέος ασφαλισμένος (μετά την 1/1/1993) δικαιούται σύνταξη λόγω αναπηρίας εάν έγινε ανάπηρος κατά την έννοια των διατάξεων αρθρ. 27 ν. 1902/1990.
Σύμφωνα με αυτές, «δ) Ο ασφαλισμένος θεωρείται ανάπηρος ή μερικά ανάπηρος κατά την έννοια των προηγούμενων εδαφίων, έστω και εάν η πάθηση ή βλάβη ή εξασθένηση σωματική ή πνευματική είναι προγενέστερη της υπαγωγής του στην ασφάλιση, εφ"" όσον όμως η μεταγενέστερη της ασφάλισης αναπηρία φθάνει τουλάχιστον το μισό της κατά περίπτωση αναπηρίας.» (σχετική η αρ. 33/1997 εγκύκλιος πρώην ΤΕΒΕ)
Με την κοινοποιούμενη διάταξη, σε περίπτωση προϋπάρχουσας αναπηρίας, εξετάζεται αν η μεταγενέστερη της ασφάλισης, φτάνει τουλάχιστον το 40% της κατά περίπτωση αναπηρίας αντί του 50% που προέβλεπε η προηγούμενη διάταξη, όπως προαναφέρεται.
Επομένως κατά την εξέταση συνταξιοδοτικού αιτήματος λόγω αναπηρίας Νέων ασφαλισμένων, εφόσον διαπιστώνεται προγενέστερη της ασφάλισης αναπηρία, θα πρέπει να εξετάζεται, εκτός των λοιπών προϋποθέσεων, αν το ποσοστό επιδείνωσης ανέρχεται στο 40% και πλέον της κατά περίπτωση απαιτούμενης προς συνταξιοδότηση αναπηρίας, ήτοι:
α) για βαριά αναπηρία 80% x 40 απαιτείται ποσοστό επιδείνωσης μεγαλύτερο ή ίσο του 32%
β) για αναπηρία 67% x 40 απαιτείται ποσοστό επιδείνωσης μεγαλύτερο ή ίσο του 27%
γ) για μερική αναπηρία 50 % x 40 απαιτείται ποσοστό επιδείνωσης μεγαλύτερο ή ίσο του 20%
Εξαίρεση αποτελούν οι παθήσεις που οφείλονται κατά κύριο λόγο σε ψυχιατρικά αίτια, για τις οποίες δεν εξετάζεται η προϋπάρχουσα αναπηρία (σχετική παρ. 5ε αρθρ. 27 ν. 1902/1990).
Υπενθυμίζουμε ότι ως ιατρικό φύσεως ζήτημα, το ποσοστό επιδείνωσης κρίνεται από τις αρμόδιες υγειονομικές επιτροπές (σχετικό το αρ. ΔΙΠΣΥΝ/Φ14/3/680412/29-4-2015 έγγραφο).
Αντίστοιχα παραδείγματα προσδιορισμού της αναπηρίας κατά την παραπάνω έννοια:
α) Έστω συνολικό ποσοστό αναπηρίας 85% (βαθμίδα αναπηρίας 80%) με ποσοστό επιδείνωσης 50% σε σχέση με την προϋπάρχουσα.
Διαπιστώνουμε ότι το ποσοστό επιδείνωσης είναι μεγαλύτερο του 40% της κατά περίπτωση αναπηρίας (32%), επομένως ο ασφαλισμένος πληροί την προϋπόθεση της αναπηρίας (βαριά αναπηρία)
β) Έστω συνολικό ποσοστό αναπηρίας 70% (βαθμίδα αναπηρίας 67%) με ποσοστό επιδείνωσης 20% σε σχέση με την προϋπάρχουσα.
Διαπιστώνουμε ότι το ποσοστό επιδείνωσης είναι μικρότερο του 40% της κατά περίπτωση αναπηρίας (27%), επομένως ο ασφαλισμένος δεν πληροί την προϋπόθεση της αναπηρίας, για συνταξιοδότηση με 67%.
γ) Ωστόσο, το ποσοστό επιδείνωσης υπερκαλύπτει το 40% της μερικής αναπηρίας (20%) επομένως, ο ασφαλισμένος θεωρείται μερικά ανάπηρος και μπορεί να συνταξιοδοτηθεί στη βαθμίδα της μερικής αναπηρίας.